Enkele weken voor Pasen is er altijd een jaarfeestviering voor kinderen. Dan worden de vruchtbare graankorrels gezaaid, die de kinderen in het najaar van Michaël hebben gekregen en in de winter hebben laten rusten.
Het graan is iets dat de mens al heel lang begeleidt: al in de tijd voor Noach is er sprake van dat de mens brood als proviand wordt meegegeven dat hem kracht zal geven. Noach zelf bebouwt de aarde, brengt het graan dan ‘naar de aarde’. Er is eigenlijk geen andere plant die in alles zo uitdrukking is van het licht en de diepe verbondenheid met de aarde. Het beeld dat de graankorrel, verborgen in de aarde moet sterven om te kunnen ontkiemen, kan nog een diepere betekenis krijgen: Dat is wat Christus ook doet wanneer hij sterft, in de aarde wordt gelegd en daaruit opstaat.
Onder begeleiding van een verhaal kan ieder kind zijn graan in een eigen potje zaaien. En voor de kinderen die geen graanzakje hebben, heeft Michaël nog een hele graanschuur vol in de kerk achtergelaten!
De jaarfeestencommissie